Hetracil - Lyf við samkynhneigð

Í framhaldi af vangaveltum mínum um daginn hvort tala mætti um hvort rannsaka mætti hvort hægt væri að veita meðferð til að hafa áhrif á kynhneigð fann ég síðu um lyfið Hetracil.  Því lyfir er einmitt er ætlað að "lækna" samkynhneigð.  Nánari upplýsingar á:

http://www.hetracil.com/

Hetracilsíðan virðist falla ágætlega í safn svipaðra tengla sem ég hef rekist á á netflakki.   Af síðum um lyf má nefna Panexa, en á síðunni http://www.panexa.com/  er sjúklingnum ráðlagt að biðja lækni sinn um ástæðu til að taka lyfið, enda leiðinda takmarkandi þáttur við lyfjamarkaðssetningu að sjúklingurinn þurfi að finna fyrir vandamáli og leita eftir lækningu.

Mörg okkar hafa heyrt um ADHD - Attention Deficit Hyperactivity Disorder -  athyglisbrest með ofvirknisröskun.  Lyfið Havidol er nú verið að kynna sem langþráða meðferð við DSACDAD - Dysmorphic Social Attention Consuption Deficit Anxiety Disorder.  Þýðing á íslensku gæti verið félagsleg útlitsbrenglunarröskun með neyslukvíðaathyglisbresti.  Taktu prófið og sjáðu hvort þú þurfir ekki að taka lyfið.

Úrelt er orðið skv þessari síðu að fara í LASIK aðgerðir hjá augnlæknum, enda hægt að gera þetta sjálfur heima.

Einnig er sjálfsagt í dag að fólk hafi rétt á að velja sjálft hvaða gen börn þeirra hafi, slík meðferð í boði á: http://www.genochoice.com/

Svo eru til örvélar sem hægt er að senda af stað eftir blóðrásinni til að gera við bilaðar frumur í líkakmanum: http://www.rythospital.com/nanodocs/

Upplýsingar um vinaleg og erfðafræðilega sérhönnuð gæludýr eru á síðunni: http://www.genpets.com/index.php

Sú síða sem virðist vera mest lagt í af þeim sem ég hef séð af þessari tegund er: http://www.malepregnancy.com/

þar sem rakin er sagan af því þegar utanlegsfóstri var komið fyrir í kvið Hr Lee sem síðan gengur með barn með aðstoð hormónameðferðar - fyrsta meðganga karlmanns.  Það segir nokkuð um hversu vönduð síðan er að fyrir nokkru sýndi ég hana og fjallaði um málið á morgunfundi lækna á LSH.  Margir hlógu, en þó nokkrir virtust ekki sjá í gegnum brandarann.

Allt eru þetta áhugaverðar síður, læknisfræðin má vel við umræðu í samfélaginu um hversu langt eigi að ganga.  Oft er fljótlegt að sjá í gegnum hvort alvara sé að baki í þessum síðum með því að leita að sölumennskunni, ef menn eru að reyna að græða með sölu á stuttermabolum segir það talsvert.  Svo má alltaf googla og sjá hvað hægt er að finna fjallað um efnið á öðrum síðum.

Man einhver eftir fleiri sambærilegum síðum?

Eignaflensufaraldur

Fyrir ekki svo löngu voru fréttir af því í Morgunblaðinu að hópur kennara við Laugarnesskóla ákvað að kaupa enga nýja hluti í tvo mánuði. Lesendur blaðsins fengu af því greinargóða lýsingu hvaða erfiðleika kennararnir hefðu nú gengið í gegnum við að neita sér um nýja hluti í svo langan tíma, þeir komust af því að tilgangurinn væri í senn göfugur og hversdagslegur, að draga úr ásókn í auðlindir jarðar og um leið bæta hag buddunnar, og eins að þeir hafi verið haldnir ósjálfráðu kaupæði.

"Léttir að vera laus við innkaup" var ein fyrirsögnin, sem er þvílík firring að það hálfa væri nóg. Eru næst á dagskrá viðtöl við þá sem ekki hafa efni á að kaupa sé neitt nýtt í fjórar vikur eða jafnvel lengur. Verður sama fyrirsögn valin? Það er nefnilega ekki fréttnæmt að fólk sem á allt neitar sér um eitthvað.

Hitt þótti mér merkilegt að þessir kennarar, sem eru svo þungt haldnir sjúkdómnum nýja, eignaflensu, affluenza, eru svo lausir við jarðsamband að halda að þeir bjargi heiminum eð því að hætta að kaupa nýja hluti. Allt þeirra umhverfi, bílarnir, fartölvurnar, upphituðu húsin, angórapeysurnar, steinanuddið, kaffihúsin, bíóferðirnar, eru afrakstur neysluþjóðfélagsins sem þeir eru að andæfa. "Við erum að draga úr eftirspurn með þessu" segja þeir og eru þá um leið að minnka lífsgæði þeirra sem starfa við framleiðslu á varningnum, fátækum bræðrum okkar og systrum í þriðja heiminum sem langar mest af öllu að geta tekið þátt í lífsgæðakapphlaupinu.

Í framhaldi af eignaflensufréttum kom svo önnur fréttaskýring þar sem tveir verkefnisstjórar tala um tilfinningar sínar; "mér finnst eitthvað vera að gerast," segir annar og hinn segir hafa orðið var við að "fólk hugsi meira um neyslu sína en áður". "Áður", í þessu sambandi á þá væntanlega fyrir jól, áður en fólk eyddi meira en það hefur nokkru sinni gert ef marka má fréttir í upphafi ársins; "Jólaverslun aldrei meiri og eykst um 4,4% milli ára" sagði til að mynda í frétt í Morgunbaðinu 11. janúar sl. Kannski fór fólk að hugsa "meira um neyslu sína en áður" þegar það fékk kortareikninginn og þá fór kannski "eitthvað" að gerast.

You´ll never walk alone

Að einu leyti er ég líklega aðeins óvenjulegur maður - ég held nefnilega ekki með neinu fótboltaliði.  Fyrir kom á uppvaxtarárunum að ég velti fyrir mér hvort ég ætti ekki að halda með einu slíku, en eiginlega skildi ég aldrei af hverju ég ætti frekar að halda með þessu eða hinu liðinu.  Skildi bara ekki af hverju það gæti varðað mig hvort ungir menn frá þessari eða hinni borginni í Bretlandi sendu bolta oftar í eitthvað net.  Ég næ alveg ánægjunni við að horfa á snilldar íþróttir en þessu með að velja sér lið skil ég enn ekkert í.   

Tenging manna við fótboltalið virðist hins vegar stundum ævintýralega sterk hjá þeim sem ánetjast.  Menn fara að skilgreina sig út frá liðinu, merkja sig í bak og fyrir, bílinn sinn, börnin og jafn vel líkkistuna.  Nú þegar farið er að líta á íþróttafélög sem fyrirtæki sem eru m.a. rekin í hagnaðarskyni er farið að spila skipulega á þessa þörf, eins og sjá má í slagorðinu ”You´ll never walk alone”. 

Vonandi móðga ég engan þó ég velti aðeins fyrir mér hvaðan þessi þörf kemur, að skilgreina sig sem hluta af einhverjum stórum hópi.  Þetta virðist liggja djúpt í mannlegu eðli, enda allir tengdir einhverjum hópi hvort sem það er íþróttafélag, stjórnmálaflokkur, bræðralagsregla, saumaklúbbur eða þjóð.  Oft verða síðan deilur milli þessara hópa hvort sem það eru áflog milli fylgismanna íþróttaklúbba eða stríð þjóða.Kannski þetta sé óbreytanlegur þáttur í mannlegu eðli og það geri heiminn friðsælli ef menn geta fengið útrás í áhorfendastúku fótboltans.  Það má hins vegar einnig vera, að það sé lærð hegðun að fara í átök við aðra hópa, þannig að uppeldi íþróttanna leiði óbeint til aukins ofbeldis.  Ekki veit ég svarið við þessum spurningum.

Það merkilega við stuðningsmenn íþróttafélags hefur mér stundum fundist að sumir þeirra hafa tilhneigingu til þess að tengjast stjórnmálaflokknum sínum á sama hátt og íþróttafélaginu.  Þeir styðja bara sitt fólk í baráttunni býsna skilyrðislaust. 

Nýlegt dæmi um þetta gæti verið álit einhverra á málskotsrétti forseta.  Þó ég sé ekki stjórnmálafræðingur var það tilfinning mín að flestir hér á landi hafi hér á árum áður verið á þeirri skoðun að málskotsréttur forseta væri í gildi og væri skynsamlegur, enda kennt um hann í skólum.  Eftir að málskotsréttinum var síðan beitt hafa skoðanir manna á þessu afmarkaða stjórnsýslutæknilega atriði skipst mjög eftir flokkslínum.  Þeir, sem hafa litið á forsetann sem hluta af hinu liðinu í stjórnmálum, virðast margir ákveðnir um að málskotsréttinn þurfi að afnema, þrátt fyrir að þetta atriði sé svo afmarkað að vart sé hægt að búast við að afstaða manna til þess fylgi skoðunum manna til hægri eða vinstri.  Eru einhverjir að fylgja hópnum sínum án þess að taka málefnalega afstöðu sjálfir?  Upplifðu menn að málskotsréttinum hefði verið beitt gegn ”sínum mönnum” og voru því allt í einu á móti réttinum?

Tryggð manna við fótboltafélögin er yfirleitt ævilöng og menn skipta sjaldan um skoðun.  Það sama virðist merkilega oft eiga við um stjórnmálin.  Þó stjórnmálaflokkarnir skipti út fólki í framboði og verulegar breytingar geti orðið á málefnum flokkanna virðast margir aldrei skipta um flokk sem þeir kjósa. 

Getur verið að hjá einhverjum séu sömu heilastöðvar að verki þegar kemur að því að styðja sína menn, hvort sem um er að ræða stjórnmál eða fótbolta?  

Upplýsingatækni og framþróun samfélagsins

Það er auðvitað æðislegt að átta ára börn geti sent sms-skilaboð til sessunautar í stærfræðitíma. Að unglingar sitji heilu og hálfu dagana við tölvuskjáinn að skipuleggja líf fabríkekaðrar tölvufígúru. Skelfileg er sú minning þegar fólk þurfti að tjá meiningu sína munnlega, auglitis til auglitis. Guð blessi GSM, MSN, Skype og EVE-Online, skammstafanir framtíðarinnar. Það liggur því í hlutarins eðli að upplýsingatæknin endurpegli FRAMþróun hjá okkur mannfólkinu. Því fleiri tæki, því minni samskipti, því meiri hamingja. Er það ekki annars? Svar óskast með sms eða á msn!!!

Leynifundir í eldhúsinu

Það er absúrd að lesa frétt eftir frétt þar sem kemur til stympinga milli barna og foreldra á heimilum vegna tölvunotkunar og lögreglan er kölluð til. "Foreldrar unglingspilts voru orðnir fullsaddir á óhóflegri tölvunotkun hans og gripu til aðgerða."

Maður sér þetta alveg fyrir sér, þar sem foreldrarnir hittast á leynifundum í eldhúsinu og tala í lágum hljóðum dögum og jafnvel mánuðum saman. Þau ákveða síðan einn daginn að láta til skarar skríða, læðast í átt að lokuðu unglingaherberginu, ryðjast inn á unglinginn sem á sér einskis ills von og taka beinirinn (routerinn) úr sambandi. Veröld unglingsins hrynur og til að forðast heimsendi bregst hann af offorsi við þessari óvæntu hryðjuverkaógn úr raunheimum, sem ekki var skrifuð inn í forritið.

Þetta minnir dálítið í Tortímandann, fyrir utan að í þeim myndum kemur ógnin úr framtíðinni. Eru tölvur kannski framtíðin? Í báðum tilfellum eru það vélarnar sem eru að taka yfir heiminn og aðeins nokkrar hugrakkar manneskjur standa í veginum.

En þetta er ekkert gamanmál og foreldrar eiga að láta sig málið varða. Ég talaði við Snæfríði Njálsdóttur, sem rekur meðferðarheimili fyrir unglinga að Árbót, fyrir sunnudagsblað Morgunblaðsins 21. janúar síðastliðinn og þar sagði hún: "Mér finnst synd að horfa upp á krakka, sem eru varla komnir inn um dyrnar áður en þeir eru sestir við tölvuna og búnir að einangra sig frá fjölskyldunni. Tölvan er jafnvel eini vinur þeirra."

Ég spurði í síðustu færslu hvort bloggvinir væru vinir í alvörunni. Er ekki ákjósanlegt að eiga einhverja vini í raunheimum líka?

Stympingar vegna tölvunotkunar unglingspilts á höfuðborgarsvæðinu

af hrímþursum

nú hefur gunnar birgisson í kópavoginum vakið mikla athygli með nýjasta útspili sínu er hann sendi jarðýturnar á trén og skógræktarsvæðin í landi sínu.  í umræðunni sem hefur skapast standa allir á öndinni af hneykslan, sama úr hvaða flokki það kemur eða hvaða þjóðfélagsviðhorf það hefur.  nú er aðför gunnars að trjám að sjálfsögðu hneykslanleg, virðingarleysið gagnvart þeirri ástríðu sem fólk hefur gagnvart gróðri og gróðursetningu skelfileg og hörð viðbrögð þess fólks skiljanleg.  en ég get ekki annað en viðurkennt að einhver púki sem býr í manni finnst þetta líka svolítið fyndið.  þetta er eitthvað svo brútal, eitthvað svo á skjön við allan pólitískan rétttrúnað að gera svona að púkar fara að glotta.  ég veit ekki hver hefur fóðrað þennan púka, kannski var það sjö þúsundasta ræða vigdísar finnbogadóttur í sjö þúsundasta skiptið sem hún gróðusetti eitthvað jólatré uppi á öræfum og flutti svo hjartnæma ræðu um atvikið að fólki fannst sem gróðursetning hennar jafnaðist á við það stærsta sem mannsvitið hefur afrekað.

en ljóst er að maður má ekki fóðra svona púka.  maður verður að svelta þá.  því ástríðan sem fólk hefur lagt í trjágróður er sambærileg við hvaða aðra ástríðu, hvort sem það er við vinnu sína, hjónaband, fjölskyldulíf eða áhugamál.  og að senda jarðýtur og skurðgrafir á afrakstur slíkrar ástríðu er náttúrulega algjörlega ótækt.

Hálfvitar

Það er sjaldan sem viðeigandi er að nota orðið “hálfvitar” í opinberri umræðu.  Það á þó vel við þegar rætt er um einstaklinga frá ELF - Earth Liberation Front sem heimsóttu Ísland nýlega. 

Samkvæmt því sem stendur á heimasíðunni: http://www.savingiceland.org/taxonomy/term/41 voru framkvæmd skemmdaverk hér á landi í janúar.  ELF menn stæra sig að því að hafa valdið umtalsverðu tjóni á framkvæmdum sem þegar væru hafnar við stækkun álvers ALCAN. 

 

Skemmdirnar voru hins vegar unnar á byggingarsvæði Ístaks sem er að vinna að því að minnka mengum við fjörur landsins með því að byggja skólpdælustöð.  Framkvæmdirnar koma ALCAN alls ekkert við, enda ekki byrjað að byggja við álverið og verður vonandi aldrei.

Hér hefur ekki bara verið valdið tjóni á eignum verktakans, heldur einnig tjóni á mikilvægum málstað verndunarsinna.  Allir eiga að hafa rétt til að mótmæla, en skemmdarverk eru ekki mótmæli. Ég vona að Hafnfirðingar beri gæfu til að stoppa þreföldun á álverinu sem kjósa á um á næstunni.  Á Íslandi vantar ekki fleiri störf og sannarlega ekki meiri mengun.  Frekari útþenslu í þungaiðnaði þarf að mótmæla, en það þarf að gerast samkvæmt lögum og reglum samfélagsins.    

 

Svona aðgerðir eru bara hreinræktaður glæpur.

Eru bloggvinir vinir í alvörunni?

Vináttan er mikil á Moggablogginu. Þar virðist enginn vinalaus, nema hann velji það sjálfur. Mér finnst þetta skemmtileg hefð og það er gaman að fylgjast með því hvernig hún þróast.

Nú á Hrafnasparkið 26 bloggvini. Reyndar virðist krummum haldast illa á bloggvinum sínum, því nokkrir hafa "yfirgefið bygginguna" á þessum þremur mánuðum sem liðnir eru.

Halldór Baldursson skopmyndateiknari hefur tekið sér hlé frá blogginu um sinn og snúið sér að því að teikna. Krummar geta reyndar ekki kvartað, því hann teiknaði bókelskan krumma á forsíðu árshátíðarblaðsins um liðna helgi og prýddi teikningin þakkargjöf til Óskars Magnússonar forstjóra og rithöfundar.

Hrafn Jökulsson hefur einnig sagt skilið við bloggheima. En þessi leiftrandi rithöfundur, ljóðskáld og ritstjóri, var svo elskulegur að vísa á Hrafnasparkið í lokafærslu sinni, þar sem bloggarar gætu fundið "skáldlegar" pælingar. Hrafn gladdi krumma á lestrarfélagsfundi á sínum tíma með umfjöllun sinni um Jón Thoroddsen og Jónas Guðlaugsson. Nú hefur ástin "framið valdarán" í hans lífi og ýmis spennandi og mannbætandi verkefni bíða.

Þá hefur sá mæti maður Chien Andalou alias blogdog kvatt af hugsjónaástæðum þar til þjóðfélagið hefur náð meiri þroska.

Enn eru ofangreindar bloggsíður uppi og fólk getur flett þeim, en það er ekki alltaf tilfellið á netinu. Þannig virðist Guðmundur Magnússon hafa gufað upp með sitt blogg "Skrafað við skýin". Það sama varð fyrir mér um daginn þegar ég ætlaði að finna skáldsögu Guðbergs Bergssonar rithöfundar sem hann skrifaði beint á netið á sínum tíma, en sú saga er uppistaðan í Hryllilegri sögu sem hann sendi frá sér fyrir jólin. Ég fann hana hvergi.

Aðrir bloggvinir dafna vel. Áðan bættist Sigurður Elvar Þórólfsson kollegi minn af Mogganum í hópinn. Bókaormurinn Kolgrima er afar dularfull, - hver er hún? Ég hef áður rakið snilld Ívar Páls Jónssonar sem nú vinnur að sinni fyrstu skáldsögu og hefur samið lag um fyrirbærið pebl. Arnljótur Bjarki Bergsson er með sigldari mönnum, en um leið sá norðlenskasti sem ég þekki. Guðfríður Lilja er hjartslátturinn í íslenskri pólitík. Stefán Friðrik er mikilvirkur stjórnmálaskýrandi eins og Bjarni Harðarson, sem eiginlega ætti að banna að fara í framboð af því að hann er mun skemmtilegri á hliðarlínunni. Vélstýran er hugrakkur bloggari sem þorði "að missa fótfestuna um stund" og tapaði því ekki sjálfri sér.

Hjörtur J. Guðmundsson sveiflast til hægri, huxuðurinn Pétur Gunnarsson heldur sig fyrir miðju og Eiríkur Bergmann sveiflast til vinstri. Björgvin Þór Þórhallsson skrifar BARA á netið. Það rignir yfir Flosa Kristjánsson gimsteinum. Margrét Elín Arnarsdóttir er "laganemi, íþróttafíkill og brjálæðingur".

Heimssýn sér lengra en ESB. Og Katrín Snæhólm Baldursdóttir er ástfangin af rúminu sínu. Þórarinn Eldjárn er skáld og meistari. Femínistinn er fylgjandi frelsinu til að klámvæðast og Gísli Freyr Valdórsson líka, sem bauð konunni sinni á Argentínu í tilefni af konudeginum. Vefritið fjallar um samfélagsmál úr ólíkum áttum. Svartfuglinn Anna Benkovic Mikaelsdóttir yrkir teknótexta til Sylvíu Nætur. Kári Harðarson kveður engan í kútinn en kveður úr kútnum.

Að lokum á Sigurður Ásbjörnsson jarðfræðingur yfir 300 bloggvini. Þegar hann er spurður hvernig hann leggi rækt við alla þessa bloggvini svarar hann:

Bloggvinir mínir eru meira og minna fundnir af handahófi. Sumir skrifa um áhugaverð mál, sumir eru samherjar í sýn á tilveruna, sumir eru með allt aðra sýn á tilveruna heldur en ég, sumir skrifa einfaldlega svo skemmtilegan stíl að það er hrein unun að lesa það sem frá þeím kemur, óháð viðfangsefni.

Til að fylgjast með ritstörfum bloggvina minna þá vel ég þá leið að skrá mig inn í kerfið og smella síðan á stjórnborð. Þar kemur upp vinstra megin "bloggvinir nýjustu færslur" þann lista skanna ég og á listanum má sjá ca. 4-5 fyrstu línurnar í ólesnum greinum. Ef efni eða stíll vekur áhuga minn þá skrepp ég á síðurnar þeirra og fæ mér allan skammtinn

Þetta er áhugavert, - eru bloggvinir vinir í alvörunni eða er það bara á netinu? Ber að sýna þeim ræktarsemi?

Pétur Blöndal

Má rannsaka hvort hægt sé að breyta kynhneigð?

Loksins má segja að réttindabaráttu samkynhneigðra á Íslandi sé að mestu lokið.  Allir eru jafn réttháir hvort sem þeir eru gagnkynhneigðir, samkynhneigðir, tvíkynhneigðir eða hverjar sem hneigðirnar eru.  Þeir eru fáir eftir sem ekki er sama hvað aðrir aðhafast í sínum svefnherbergjum eða hvar sem þeir kjósa að stunda kynlíf.   

Skurðaðgerðir til að breyta líkamlegu útliti þykja sjálfsagðar og sem betur fer er meira að segja orðinn almennur skilningur á nauðsyn þess að bjóða upp á kynskiptaaðgerðir fyrir þá einstaklinga sem líður eins og þeir hafi fæðst í líkama af röngu kyni.   Slíkt er óumdeilanlega vandamál sem þörf er á að veita meðferð við, enda á fólk á að vera frjálst til að lifa sínu lífi og fara með sinn eigin líkama að vild.

Til að fyrirbyggja allan misskilning við umræðu um þetta mál vil ég taka skýrt fram að ég hef nákvæmlega ekkert á móti samkynhneigðum og styð alla réttindabaráttu þeirra heilshugar, enda sjálfsögð mannréttindi að hver geti hagað sínu kynlífi að eigin óskum á meðan aðrir hljóta ekki skaða af.

Ég vil samt velta upp þeirri fræðilegri spurningu hvort eitt atriði í réttindabaráttu varðandi kynferðismál hafi ef til vill orðið útundan: Hvað ef einhver er samkynhneigður en vill ekki vera það?  Eða hvað ef einhver er gagnkynhneigður en vill vera samkynhneigður?   Eða tvíkynhneigður?  Getur verið að það þyki réttlætismál að bjóða upp á meðferð til að breyta líkamlegu kynferði en tabú að bjóða upp á meðferð til að breyta kynhneigð?

Ef eitthvað hefur verið opnað inn á að meðhöndla kynhneigð hefur það yfirleitt verið gert af siðblindum trúarofstækismönnum og byggt á fordómum.  Nú ber hins vegar svo til að í BNA er búið að vinna að rannsóknum á að draga úr samkynhneigð meðal hrúta.  Í sauðfrjárræktinni þar vestra mun um 10. hver hrútur vera samkynhneigður og hefur verið fundin upp leið til þess að meðhöndla ærnar á meðgöngu til að draga úr líkum á því.  Í framhaldi af því er farið að hugsa um hvort svipaðri meðferð sé tæknilega hægt að beita hjá mannfólkinu þó svo sannarlega sé ljóst að engin slík meðferð sé til í dag, þrátt fyrir að einstaka trúblindir hræsnarar haldi því fram.    Eins og búast mátti við ekki eru allir sáttir við þessa þróun. 

Reyndar er það óendanlega langt frá áhugasviði mínu innan læknisfræðinnar, en sem læknir á ég erfitt með að sjá af hverju ekki á að vera hægt að skoða með opnum huga möguleikann að veita meðferð sem hefur áhrif á kynhneigð.  Þó það sé sannarlega ekki hægt í dag er aldrei að vita hvaða leiðir vísindin opna.  Fólk hlýtur alltaf að eiga rétt á að vera eins og það vill.  Hvað ef einhver er gagnkynhneigður en vill undirgangast meðferð til að vera tvíkynhneigður og tvöfalda þannig líkur sínar á að ganga út?  Ég bara get ekki séð réttlætið í að banna einhverjum sem hugsanlega gæti viljað undirgangast slíka meðferð að gera það.  Ef einhver getur útskýrt fyrir mér af hverju þjóðfélagið ætti að banna eða fordæma slíka meðferð óska ég vinsamlegast eftir útskýringum á því á athugasemdakerfinu.

Vissulega er sá möguleiki fyrir hendi að meðferð við samkynhneigð geti aukið á fordóma gegn samkynhneigð, að fleiri verði haldnir þeim misskilningi að hér sé um sjúkdóm að ræða fyrst hægt væri að meðhöndla.  En, sú skoðun væri þá fordómar, ekki upplýst álit, og fordómar eru eitthvað sem samkynhneigðir hafa verið allra einstaklinga öflugastir við að berjast gegn.

 

 

Krónikan klikkar

Nýtt fréttatímarit Sigríðar Daggar Auðunsdóttur, Krónikan kom út á dögunum og er um margt ágætt blað. Víst voru vandræði með orðaskiptingar, talsvert um prentvillur og útlitið gekk ekki alltaf upp, en það má skrifa á byrjunarörðugleika og ekki ástæða til að ætla annað en að næsta tölublað verði mun betra.

Í blaðinu eru ágætis greinar þó ég verði að taka undir með þeim sem búnir eru að fá fullmikið af Hannesi Smárasyni - ólánlegt að geta ekki verið með sterkara efni á forsíðunni. Inni í blaði er líka sitthvað að athuga, til að mynda fréttaskýringin "Sagan endalausa" sem segir af "Baugsmálinu". Þar segir meðal annars svo:

"Davíð Oddsson, þáverandi forsætisráðherra, mætti í útvarpsviðtal á bolludaginn árið 2003 og sakaði forráðamenn Baugs um að hafa reynt að múta sér með 300 milljónum gegn því að hann léti af andstöðu við þá. Þetta átti að hafa gerst á fundi í Lundúnum í vitna viðurvist Illuga Gunnarssonar, þáverandi aðstoðarmanns Davíðs, sem reyndar hefur aldrei tjáð sig um málið opinberlega."

Þessi texti, sem er ómerktur og telst því á ábyrgð ritstjóra, er della og sú staðhæfing að Illugi hafi aldrei tjáð sig um málið opinberlega óskiljanleg. Í Morgunblaðinu 4. mars, 2003 segir Illugi til að mynda þetta: "Eins og ég hef áður sagt þá er frásögn forsætisráðherra af málinu bæði nákvæm og rétt". (Þessa frétt má lesa ókeypis í gagnasafni Morgunblaðsins, tengill á hana hér.)

Einnig staðfestir Hreinn Loftsson að hann hafi nefnt 300 milljónir í samtali við Davíð í frétt í blaðinu sama dag:

"Þá gat ég þess að Jón Ásgeir hefði sagt í hálfkæringi að það væri kannski rétt að borga [Davíð] 300 milljónir inn á reikning í útlöndum, líkt og sagt var að Kári hefði gert. Þetta ítrekaði ég við hann í [gærmorgun] þegar Davíð hringdi í mig áður en hann fór í útvarpið. Þá ítrekaði ég að þetta hefði verið sagt undir þessum kringumstæðum í hálfkæringi og engin alvara hefði verið á bak við það."

(Tengill á þessa frétt hér.)

Semsé: Illugi staðfestir að Hreinn hafi nefnt þetta við Davíð og Hreinn staðfestir að hann hafi nefnt þetta. Hvort Hreinn hafi sagt þetta í hálfkæringi eða ekki skiptir ekki máli í þessu samhengi, en skiptir máli að Krónikan fer rangt með. Kannski það verði leiðrétting í næsta blaði.