Er hægt að fyrirgefa dráp dóttur sinnar?

abiraraminÉg stend mig stundum að því að nenna ekki að fylgjast með fréttum af þjáningu manna á stríðshrjáðum svæðum og enn einu tilgangslausu ofbeldisverkinu.  Við erum búin að heyra svo oft af sjálfsmorðsárásum og mannréttindabrotum í Ísrael og Írak að löndin eru komin með allsherjar vandræðastimpil og það virðist einskis vert að lesa sér til um blóðug smáatriðin.  Vonin á það til að dofna um að ástandið muni einhvern tíma verða leysanlegt í deilum sem staðið hafa yfir í margar kynslóðir.  Ég rakst þó á áhugaverða sögu sem aðeins endurreisir vonina um betri tíð fyrir það vesalings fólk sem var svo óheppið að fæðast í púðurtunnu.

Bassam Aramin er fyrrverandi palestínskur bardagamaður sem var 7 ár í ísraelsku fangelsi.  Hann stofnaði fyrir nokkru samtök fyrrverandi bardagamanna þar sem koma saman Palestínumenn og Ísraelar sem allir eiga sameiginlegt að hafa tekið þátt í þessu vonlausa stríði, menn sem þekkja af eigin raun hvernig ofbeldi mun einungis leiða til meira ofbeldis.  Eins og við mátti búast lýsir hann fyrsta fundi við þessa fyrrum kvalara sína sem frekar spenntum, Ísraelarnir héldu að þeim yrði rænt og palestínsku bardagamennirnir að þetta væri gildra ísraelsku leyniþjónustunnar.  Báðir aðilar reyndust hins vegar raunverulega vilja bæta heiminn.

Nú nýlega var tíu ára gömul dóttir Aramin drepin af ísraelsku öryggislögreglunni.  Drápið hefur ekki rekið Aramin út á götur að drepa Ísraela, ef eitthvað er hefur það gert hann enn ákveðnari í að berjast fyrir friði við hlið fyrrum ísraelskra hermanna á friðsaman hátt.  Hann veit sjálfur fullvel að ofbeldi leysir engan vanda.  Ítarlega hefur verið fjallað um þessa sögu í ýmsum fjölmiðlum, enda afar sjaldgæft að heyra af jákvæðri þróun frá Ísrael.  

Ætli við verðum ekki að hugsa aftur í söguna til að minna á að hundrað ára stríð hafa verið háð í sögunni en friður hefur alltaf komist á um síðir, öll stríð taka enda.  Þegar upp er staðið hefur eflaust 99,9% jarðarbúa ekki áhuga á öðru en að lifa friðsælu lífi og ala sín börn upp án nokkurra átaka eða stríða og sá meirihluti hlýtur alltaf að ná völdum. 

Ég kýs alla vega að halda í þá von.


Kippa úr sambandi og finna sér ný áhugamál

spilariÞað er greinilega eitthvað að þegar kemur að tölvuleikjanotkun unglinga þessa dagana. Sennilega eiga nú einhverjir eldri við vandamál að stríða líka, en þeir hafa ekki foreldrana yfir sér líkt og unglingarnir. Um daginn bloggaði ég um áhyggjur í Bretlandi, og víðar, vegna þess að lestur bóka minnkar á kostnað tölvuleikja, að því er sumir telja. En það vandamál sem blasir við í fréttum undanfarið, að unglingar gangi berserksgang vegna þess að reynt er að koma böndum á tölvuleikja ástundun þeirra er eitthvað allveg nýtt. Umfjöllun um netnotkun og vandamál tengd alnetinu hafa líka verið fyrirferðamikil í fjölmiðlum þannig að ljóst er að margir vilja bregðast við þessum vandamálum.

En hvað er til ráða? Sumir halda því fram að tölvuleikjaspilarar dagsins í dag verði stjörnur framtíðarinnar. Það eru haldin mót víðsvegar um heiminn þar sem menn keppa í hinum og þessum tölvuleikjum og það er jafnvel hægt að vinna stórar upphæði í verðlaun. Alnetið er orðið svo stór hluti af lífi fólks að reynt er að selja manni aðgang að því í farsímann líka. Ráðleggingar til foreldra um netnotkun barna er hægt að finna á heimasíðum símafyrirtækjanna þannig að meira að segja þau hafa áhyggjur af því hvað krakkarnir eru eiginlega að gera á netinu. En ef að foreldrar hafa raunverulegar áhyggjur af tölvuleikja og netnotkun barna sinna er sennilega bara best að kippa sem fyrst úr sambandi og reyna að fá börnin til að finna sér ný áhugamál.


mbl.is Tölvufíkill trylltist
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ísland er fátækt án okkar!

Nú hefur verið tilkynnt að Björk treður upp á Hróarskeldu í sumar og verða það einu tónleikar hennar í Skandinavíu. Hún kom síðast fram á tónlistarhátíðinni árið 2003. Þá héldu gagnrýnendur vart vatni eftir frammistöðu hennar á lokakvöldi hátíðarinnar, þar sem þessi himneski söngfugl krúnkaði fyrir 50 þúsund manns.

Það vita krummar að með þessu er hún auðvitað fyrst og fremst að heiðra blænginn Árna Matthíasson, tónlistarskríbent Morgunblaðsins með meiru, á afmælisárinu. Það bara hlýtur að vera! Krummar fjölmenntu til að hylla hann á NASA í gærkvöldi, þar sem afar metnaðarfullir og bráðskemmtilegir tónleikar voru haldnir honum til heiðurs.

Þar hrærði Árni saman hljómsveitum, valdi ólíkar bragðtegundir, svo sem þungarokk og hip hop. Útkoman varð oft skemmtileg og aldrei fyrirsjáanleg. Tónleikagestir gæddu sér á sveitunum:  

Amina & Auxpan
We Made God & Kira Kira & Pétur Hallgrímsson
Risaeðlan & Ham/Rass
Forgotten Lores & Gavin Portland
Mínus & Benni Hemm Hemm
Hellvar & Johnny Sexual
Ghostigital & Stilluppsteypa
Kimono & FM Belfast

Það var helst tíðinda að Risaeðlan kom saman á ný og flutti valin lög. Betri verða tónleikaböndin ekki og minnisstæð lokasetning Dóru Wonder: „Ísland er fátækt án okkar!" Sjónarsviptir að sveitinni, en auðvitað voru örlögin í nafninu falin. Eins og ávallt þyrlaðist mikið fiður um salinn þegar krumminn Óttarr Proppé krúnkaði.

Páll Óskar Hjálmtýsson bauð að síðustu upp á görótt tónlistarhanastél. Þá var þúsund ljósmyndum varpað um kvöldið á vegg sem Björg Sveinsdóttir, eiginkona Árna, hefur tekið í gegnum tíðina af íslensku tónlistarlífi. Þar hefur hún náð mörgum ómetanlegum augnablikum, - og ógleymanlegum fyrir vikið.

Eflaust bættust fleiri í sarpinn í gærkvöldi.

Lestrarfélagið Krummi óskar Árna til hamingju með daginn og þakkar fyrir sig!  


mbl.is Björk á Hróarskeldu og Glastonbury
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ekki sama Krónikan og Krónikan

Nú er búið að blása í lúðra og tilkynna nýtt nafn á vikublaðið Krónikuna. En Sigríður Dögg Auðunsdóttir ritstjóri virðist ekki alveg hafa unnið heimavinnuna ef marka má Mbl.is, því þar sagði hún að skólablað Fjölbrautaskólans í Ármúla hefði borið nafnið, en það hefði ekki komið út í nokkur ár. Þá sagði hún höfund nafnsins vera Þóru Kristínu Ásgeirsdóttur á Stöð 2.

Friðrik Kristjánsson bregst ókvæða við á vefsíðu sinni.

Ég sit í nemendaráði í Fjölbrautaskólanum við Ármúla og sé meðal annars um útgáfu á blaðinu Fávitinn sem kemur út mánaðarlega í skólanum. Mér sárnar mjög að lesa þessa frétt, ég veit ekki hver fann nafnið upphaflega en að segja að „Höfundur nafnsins er Þóra Kristín Ásgeirsdóttir á Stöð 2" er eins langt í frá að vera rétt og mögulegt er.

Á hinn bóginn þá hefur Krónikan komið út á hverju einasta ári í mjög langan tíma, veit þó ekki hve langan. Hér fyrir framan mig hef ég Kronika, Skólablað Fjölbrautaskólans við Ármúla, 2006 útgáfu.

Og hann heldur áfram:

Skólablaðið okkar á síðasta ári taldi um 65 blaðsíður. Það er hið glæsilegasta og kemur út aftur nú fyrir sumarið.

Þá veltir hann því fyrir sér hvernig viðbrögðin hefðu verið ef á forsíðu Mbl.is hefði birst frétt um „að kona að nafni Þóra Kristín hefði fundið upp nafnið Viljinn og að einhver Sigríður Dögg væri ritstjóri þess."

Auðvitað getur margt farið úrskeiðis á síðustu metrunum þegar stofnað er til blaðaútgáfu. Þá er erillinn mikill og stundum verður mönnum á. Ég er ekki viss um að útgáfa vikublaðsins Krónikunnar muni grafa undan forvera sínum í Ármúla. Ég leyfi mér raunar að efast um það, þar sem miðlarnir eru gjörólíkir. Samt verða orð Sigríðar Daggar að teljast óheppileg og eflaust leitar hún sátta við kollega sína úr Ármúlanum.

Ég frétti fyrr í dag að samstarfsmaður minn til margra ára, Helga Kristín Einarsdóttir, sem hefur jafnan setið á næsta borði eða í næsta bás við mig, hefði ráðið sig til vikublaðsins nýja. Ég vil nota tækifærið og óska henni til hamingju með starfann. Allir lesendur Morgunblaðsins vita hvílíkur úrvals blaðamaður hún er. Og ég mun sakna hennar af ritstjórninni.


hrafninn á afmæli í dag!

zpf0009krummar! 

ég sá það á vefsíðu hrafnsins að hrafninn á afmæli í dag.  einsog hrafn jökulsson bendir á þá var það 29. janúar 1845 sem edgar allan poe birti fyrst kvæðið sitt "hrafninn" í new york evening mirror.  ég óska öllum krummum til hamingju með daginn!

meðfylgjandi er fræg skopmynd úr new yorker frá níunda áratugnum, en undir myndinni stendur: "edgar allan poe returns a christmas gift" og hann kvartar við búðarklerkinn: "he only knows one word."

hér birtist krúnkið frá Poe:

Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary,
Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.
`'Tis some visitor,' I muttered, `tapping at my chamber door -
Only this, and nothing more.'

Ah, distinctly I remember it was in the bleak December,
And each separate dying ember wrought its ghost upon the floor.
Eagerly I wished the morrow; - vainly I had sought to borrow
From my books surcease of sorrow - sorrow for the lost Lenore -
For the rare and radiant maiden whom the angels named Lenore -
Nameless here for evermore.

And the silken sad uncertain rustling of each purple curtain
Thrilled me - filled me with fantastic terrors never felt before;
So that now, to still the beating of my heart, I stood repeating
`'Tis some visitor entreating entrance at my chamber door -
Some late visitor entreating entrance at my chamber door; -
This it is, and nothing more,'

Presently my soul grew stronger; hesitating then no longer,
`Sir,' said I, `or Madam, truly your forgiveness I implore;
But the fact is I was napping, and so gently you came rapping,
And so faintly you came tapping, tapping at my chamber door,
That I scarce was sure I heard you' - here I opened wide the door; -
Darkness there, and nothing more.

Deep into that darkness peering, long I stood there wondering, fearing,
Doubting, dreaming dreams no mortal ever dared to dream before
But the silence was unbroken, and the darkness gave no token,
And the only word there spoken was the whispered word, `Lenore!'
This I whispered, and an echo murmured back the word, `Lenore!'
Merely this and nothing more.

Back into the chamber turning, all my soul within me burning,
Soon again I heard a tapping somewhat louder than before.
`Surely,' said I, `surely that is something at my window lattice;
Let me see then, what thereat is, and this mystery explore -
Let my heart be still a moment and this mystery explore; -
'Tis the wind and nothing more!'

Open here I flung the shutter, when, with many a flirt and flutter,
In there stepped a stately raven of the saintly days of yore.
Not the least obeisance made he; not a minute stopped or stayed he;
But, with mien of lord or lady, perched above my chamber door -
Perched upon a bust of Pallas just above my chamber door -
Perched, and sat, and nothing more.

Then this ebony bird beguiling my sad fancy into smiling,
By the grave and stern decorum of the countenance it wore,
`Though thy crest be shorn and shaven, thou,' I said, `art sure no craven.
Ghastly grim and ancient raven wandering from the nightly shore -
Tell me what thy lordly name is on the Night's Plutonian shore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

Much I marvelled this ungainly fowl to hear discourse so plainly,
Though its answer little meaning - little relevancy bore;
For we cannot help agreeing that no living human being
Ever yet was blessed with seeing bird above his chamber door -
Bird or beast above the sculptured bust above his chamber door,
With such name as `Nevermore.'

But the raven, sitting lonely on the placid bust, spoke only,
That one word, as if his soul in that one word he did outpour.
Nothing further then he uttered - not a feather then he fluttered -
Till I scarcely more than muttered `Other friends have flown before -
On the morrow will he leave me, as my hopes have flown before.'
Then the bird said, `Nevermore.'

Startled at the stillness broken by reply so aptly spoken,
`Doubtless,' said I, `what it utters is its only stock and store,
Caught from some unhappy master whom unmerciful disaster
Followed fast and followed faster till his songs one burden bore -
Till the dirges of his hope that melancholy burden bore
Of "Never-nevermore."'

But the raven still beguiling all my sad soul into smiling,
Straight I wheeled a cushioned seat in front of bird and bust and door;
Then, upon the velvet sinking, I betook myself to linking
Fancy unto fancy, thinking what this ominous bird of yore -
What this grim, ungainly, gaunt, and ominous bird of yore
Meant in croaking `Nevermore.'

This I sat engaged in guessing, but no syllable expressing
To the fowl whose fiery eyes now burned into my bosom's core;
This and more I sat divining, with my head at ease reclining
On the cushion's velvet lining that the lamp-light gloated o'er,
But whose velvet violet lining with the lamp-light gloating o'er,
She shall press, ah, nevermore!

Then, methought, the air grew denser, perfumed from an unseen censer
Swung by Seraphim whose foot-falls tinkled on the tufted floor.
`Wretch,' I cried, `thy God hath lent thee - by these angels he has sent thee
Respite - respite and nepenthe from thy memories of Lenore!
Quaff, oh quaff this kind nepenthe, and forget this lost Lenore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil! -
Whether tempter sent, or whether tempest tossed thee here ashore,
Desolate yet all undaunted, on this desert land enchanted -
On this home by horror haunted - tell me truly, I implore -
Is there - is there balm in Gilead? - tell me - tell me, I implore!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Prophet!' said I, `thing of evil! - prophet still, if bird or devil!
By that Heaven that bends above us - by that God we both adore -
Tell this soul with sorrow laden if, within the distant Aidenn,
It shall clasp a sainted maiden whom the angels named Lenore -
Clasp a rare and radiant maiden, whom the angels named Lenore?'
Quoth the raven, `Nevermore.'

`Be that word our sign of parting, bird or fiend!' I shrieked upstarting -
`Get thee back into the tempest and the Night's Plutonian shore!
Leave no black plume as a token of that lie thy soul hath spoken!
Leave my loneliness unbroken! - quit the bust above my door!
Take thy beak from out my heart, and take thy form from off my door!'
Quoth the raven, `Nevermore.'

And the raven, never flitting, still is sitting, still is sitting
On the pallid bust of Pallas just above my chamber door;
And his eyes have all the seeming of a demon's that is dreaming,
And the lamp-light o'er him streaming throws his shadow on the floor;
And my soul from out that shadow that lies floating on the floor
Shall be lifted - nevermore!


Starf tónlistarskólanna skilar sér í grasrótinni - enskukennslan líka!

BrassbandLaugardagsþáttur Jóns Ólafssonar fjallaði um grasrót dagsins í dag í íslenskri tónlist. Gestur hans var Arnar Eggert Thoroddsen tónlistarblaðamaður af Mogganum. Í þættinum komu fram nokkrar grasrótarhljómsveitir. Eftir að hafa horft á þáttinn hlýtur flestum að vera ljóst að það starf sem unnið er í tónlistarskólum landsins er að skila sér. Sú var tíðin að grasrótarhljómsveitir spiluðu hrátt gítarrokk, en nú er tíðin önnur. Í grasrótarsveitunum er spilað á blásturshljóðfæri og strengi, fyrir utan hin hefðbundnu rokkhljóðfæri. Og þessi óhefðbundnu rokk/popp hljóðfæri falla vel að tónlistinni hjá hljómsveitunum. Það er greinilegt að það er ekki lengur "hallhærislegt" að læra á fiðlu eða vera í lúðrasveit.

Og ef við horfum áfram á grasrótarhljómsveitir út frá námi og skólastarfi er greinlegt að sú ákvörðun að setja enskuna ofar dönskunni í grunnskólum hefur skilað sér. Í textagerðinni gekk öllum hljómsveitunum betur að tjá sig á ensku frekar en íslensku. Ég gerði svo sem ekki ráð fyrir því að hljómsveitirnar syngju á dönsku en svona eins og eitt og eitt lag á íslensku væri í lag. Maður veltir því fyrir sér hvort það sé draumurinn um heimsfrægð sem veldur því að hljómsveitir setja fram texta jrimage05á ensku eða hvort það sé vegna þess að þeim finnst erfitt (og tilgerðarlegt) að tjá sig á íslensku? Ef það er draumurinn um heimsfrægð eða bara fleiri mögulega hlustendur þá er þetta auðvitað hið besta mál. En ef það er hræðslan við tungumálið og það að setja fram hugsanir sínar á íslensku vandast málið.

Auðvitað er erfitt að setja saman góðan texta og ekki síst á íslensku. Kannski skapar það ákveðna fjarlægð fyrir söngvarann og hljómsveitina að syngja á ensku og þeim finnst það ekki jafn tilgerðarlegt. Ég hef enga lausn á þessu og vitanlega ráða hljómsveitirnar því á hvaða tungu þær syngja, en mér þætti gaman að heyra meira af íslenskum textum hjá grasrótinni en birtist í þættinum hjá Jóni Ólafssyni í gærkvöldi.

Hefst tveggja turna tal á ný?

Enn kemur Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, formaður Samfylkingarinnar, fram með yfirlýsingar. Eftir því sem yfirlýsingar Ingibjargar Sólrúnar verða fleiri, svo sem um að Samfylkingin sé flokkur sVinsri%20grænir%20merki_2041970120em „þorir", þá virðist fólk síður „þora" að greiða flokknum atkvæði sitt. Ef marka má skoðanakönnun Frjálsar verslunar er fylgi Samfylkingarinnar nú komið niður fyrir fylgi Vinstri grænna. Þar hefur Samfylkingin aðeins 18,5% fylgi en Vinstri grænir 20,5%.

Ef svo fer fram sem horfir, þá verður fróðlegt að hlusta á kappræðurnar fyrir næstu kosningar, þar sem Steingrímur J. Sigfússon, formaður Vinstri grænna, byrjar á tveggja turna talinu um að vinstri menn þurfi að sameinast um einn sterkan vinstri flokk til að veita Sjálfstæðisflokknum mótvægi og að sá flokkur sé Vinstri hreyfingin grænt framboð. Hvernig bregst Samfylkingin við því? Og hver verður forsætisráðherraefni, - er það ekki formaður stærri vinstri flokksins?

Einnig er forvitnilegt að lesa skýringar forsetans Hrafns Jökulssonar á bágu gengi Samfylkingarinnar. Hann bendir á að næstum annar hver kjósandi hafi yfirgefið Samfylkinguna samkvæmt könnuninni og að konur hafi þúsundum saman horfið frá stuðningi við flokkinn. Það sé engin furða, þar sem Vinstri grænir tefli fram öflugum konum á borð við Katrínu Jakobsdóttur, Guðfríði Lilju Grétarsdóttur og Svandísi Svavarsdóttur. Sigfús Þ. Sigmundsson bendir á það á móti að von sé á nýrri könnun frá Capacent upp úr mánaðamótum og telur nauðsynlegt að fá fyrst niðurstöður úr henni áður en sveiflan verði staðfest. Þá er bara að bíða og sjá...


mbl.is Ingibjörg Sólrún segist ekki taka þátt í þagnarbandalagi um Evrópumál
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Antík fólk

don19Bloggið er vinsælt, það hefur líklega ekki farið framhjá mörgum.  Fólk úr öllum stéttum skrifar um allt og ekkert úr daglegu lífi og um skoðanir sínar. 

Mér þætti áhugavert að sjá hvaða blogg fólk almennt les, það veit ég ekki til að hafi mikið verið rannsakað.  Leitar það uppi aðra einstaklinga með sömu skoðanir og áhugamál, fólk á svipuðum aldri og með líka menntun eða eru margir að leita eftir að kynnast ólíkum skoðunum og þjóðfélagshópum?  Einhvern vegin grunar mig að t.d. þegar kemur að stjórnmálum lesi margir bara skoðanir þeirra sem þeir eru sammála en sneiði hjá öðrum sjónarmiðum. 

Þjóðfélagshópur sem ekki ber mikið á í bloggheimum er háaldrað fólk.  Þó eru til góðir bloggarar í þessum hópi og er hinn 93 ára Donald Crowdis sem skrifar á:

 http://dontoearth.blogspot.com/ 

að verða einna þekktastur þeirra.  Ellirhörnun sést ekki þegar texti Crowdis er lesin, maðurinn starfaði lengi sem safnstjóri í Halifax og stjórnaði sjónvarpsþáttum og greinilega hinn merkasti maður.  Crowdis veit að hann er að deyja og er að dunda sér við að pakka saman og að ganga frá lífinu og skrifar um hugleiðingar sínar í þessu ferli, auk þess að koma með sjónarhorn manns sem fæddur var 1913 á samfélag nútímans.  Hann er hins vegar ekkert sérstaklega sáttur við að deyja, þó hann sé á tíræðisaldri, og finnst hann eiga margt ógert.  Eins og algengt er með þá sem eru deyjandi er hann meðvitaður um hversu dýrmæt hver stund er sem við fáum að lifa og hann skrifar ekki nema hann hafi eitthvað að segja, regla sem ekki allir bloggarar virða. 

Þegar fólk er komið á þennan aldur verður það oft hornreka í samfélaginu, á stundum litið á það sem byrði og skoðanir þeirra úreltar.  Á sama tíma og stofuskápur, málverk eða aðrir munir sem komnir eru á tíræðisaldur þykja eftirsótt og dýrmæt antik er fólk á sama aldri stundum lítils metið.  Hluti þessa vandamál er eflaust að hver kynslóð, hver stétt og þjóðfélagshópur er of mikið í sínu horni og margir hafa hreinlega aldrei kynnst skoðunum manneskju sem lifað hefur 8 eða 9 áratugi.  Bloggið hefur hins vegar alla möguleika á að geta að sameinað alla anga þjóðfélagsins og því er mikilvægt að háaldraðir eigi fulltrúa sína þar líkt og aðrir þjóðfélagshópar. 

Hver skyldi annars vera aldursforseti íslenskra bloggara?  Veit það einhver?


Gurbanguly Berdymukhammedov

20070127issuecovUS160Græna byltingin í heiminum virðist halda áfram af fullum þunga.  Forsíða Economist og forystugrein er nú lögð undir spurninguna um hvernig BNA geti orðið leiðandi á þessu sviði.  Ég finn það greinilega nú í heimsókn minni hingað vestur að umræðan er að breytast, endurvinnsla er komin í gang, umhverfisvænir bílar farnir að sjást og fleira smátt.  Einnota menningin er hins vegar alveg gengdarlaus.  Látum vera að í mötuneyti á vinnustað sé matur borinn fram á pappadiskum með einnota glösum og hnífapörum, en einnota bakkar undir allt saman er of langt gengið.

Fyrirsögn þessarar færslu kemur umhverfismálum hins vegar lítið við.  Ég rak augun í grein þessu sama hefti Economist um að tannlæknirinn og heilbrigðisráðherran Gurbanguly Berdymukhammedov mun vera sá sem búið er að sjá að muni ná völdum í Turkmenistan, nú þegar hinn snarbilaði Saparmurad Niyazov - Turkmenibashi - er allur.  Enn er víst ekki vitað mikið um hvað tekur við, margt bendir þó til þess að sápuóperan sem heimurinn hefur fylgst með úr fjarlægð í Turkmenistan haldi áfram.


Lítill áhugi á evrum og Evrópusambandi?

noEUÞað er athyglisvert hversu litla umfjöllun skoðanakönnun sem Fréttablaðið birti í gær um hug almennings til evrunnar og aðildar að Evrópusambandinu fékk. Miðað við alla þá umræðu sem hefur verið í fjölmiðlum um kosti þess að taka upp evruna, þó eitthvað hafi nú borið á mótbárum líka, hefði maður frekar búist við því að almenningur gæti ekki beðið eftir því að skipta út krónum fyrir evrur. En samkvæmt könnun Fréttablaðsins þá er raunin önnur, 63% eru á móti því að taka upp evruna. Og þegar spurt er um aðild að Evrópusambandinu þá eru 64% á móti aðild. Það virðist sem að málflutningur talsmanna aðildar að evru og Evrópusambandi sé ekki að ná í gegn til almennings. Og þeir stjórnmálaflokkar sem harðast halda fram aðild að evru og Evrópusambandi eru að tapa fylgi samkvæmt skoðanakönnun Fréttablaðins frá því um helgina, þó ekkert sé hægt að fullyrða um að hér sé eitthvað samband á milli.

En aftur að umfjöllun fjölmiðla af þessari skoðanakönnun á stuðningi við evruna og Evrópusambandið. Maður hefði búist við því að allri fjölmiðlar myndu leita eftir viðbrögðum hjá þeim sem mest hafa tjáð sig um evrur og Evrópusambandið, en ef það hefur verið gert þá hefur það farið algjörlega framhjá mér. Auðvitað segir skoðanakönnun ekkert um raunverula kosti og galla þess að taka upp evru eða kosti og galla þess að ganga í Evrópusambandið en könnunin segir okkur eitthvað um það hvernig almenningur metur þá umræðu sem er í gangi . Og ég er líka nokkuð viss um það að ef að yfir 60% hefðu verið fylgjandi evrum og Evrópusambandi þá hefðu komið endalausar framhaldsfréttir af málinu.

« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband