Falleg vopn

Nýlega var ég staddur í Norfolk í Virginíufylki í BNA, um 300 km suður af Washington á austurströndinni.  Það var ekki fyrr en ég kom þangað sem ég áttaði mig á því að staðurinn er kallaður Norfuck af innfæddum, enda nokkur suðurríkjahreimur á þessu svæði.  Eitt af því fáa sem ég vissi um staðinn var að þarna væri flotastöð, sem reyndar mun vera ein sú stærsta á jörðinni. 

Þegar ég fletti ferðamannabæklingum um borgina sá ég að mikið var fjallað um starfsemi hersins og þetta var augljóslega ein af skrautfjöðrum svæðisins.  Meðal þess vinsælasta er að skoða stríðsskipið Wisconsin og safn um dásemdir ameríska flotans. 

Það fyrsta sem ég sá eftir að ég var kominn upp landganginn og inn í flugstöðina var í þessum stíl, myndin sem er hér til hliðar.  Íbúar Norfolk eru augljóslega stoltir af öflugum vopnum sínum og finnst þetta vera falleg leið til þess að bjóða fólk velkomið til borgarinnar.

Einhverra hluta vegna er greinilega ekki hugsað mjög langt þegar myndin var hengd upp.  Ef verið er að skjóta úr fallbyssum hlýtur sprengjunni að vera beint að einhverju og líklegast er henni ætlað að eyðileggja mannvirki og sprengja sundur fólk.  Í flugstöðinni var engin mynd af eyðileggingunni þar sem sprengjur lenda. 

Frá sjónarmiði læknis er enginn munur á sundursprengdum líkama hvort um er að ræða fallinn óvin í stríði eða fórnarlamb umferðarslyss.   Mér finnst álíka smekklegt að vera stoltur af stórvirkum morðvélum sínum eins og að hengja upp stórar myndir af vettvangi umferðarslyss í flugstöðinni.  Ekki falleg leið til að bjóða fólk velkomið og skapa réttu stemninguna.

Þetta er gott dæmi um hvernig allt verður að menningu ef því er haldið að fólki.  Til eru þeir sem sjá fegurðina í stórvirkum vinnuvélum og meira að segja til fólk sem er svo firrt að því þykir stór stífla úti í náttúrunni falleg.  Ég vann einn sinn hjá Landsvirkjun og kynntist ófáum slíkum þar. 

Hermennska byggir á að hugsa ekki sjálfstætt heldur hlýða yfirboðurum skilyrðislaust.  Í menningarheimi hermannsins þykir sjálfsagt að beita ofbeldi til að leysa vandamál og réttlætanlegt að drepa til þess að vinna að markmiðum ríkisins.  Ef hér verður tekin upp herskylda má gera ráð fyrir því að þjóðin breytist þannig að þessi gildi verði meira áberandi í þjóðarsálinni.  Sjálfstæð hugsun og sköpunargáfa hlýtur að líða fyrir.

Íslendingar hafa hingað til borið gæfu til þess að vera nánast alveg lausir við menningu hermennskunnar.  Vonandi verður svo áfram.  

Athugasemdir

[Steinar (IP-tala skráð) 17.2.2007 kl. 09:37]

Flestir, ef ekki allir, pistlar thinir Hjalti sem eg hef lesid eru godir, en thessum er eg ekki sammala. Mer finnst hann raunar rista grunnt. Thad ber oft a thvi i umraedu a Islandi ad menn haldi ad hermenn seu ekki eins og folk er flest, serstakur kynstofn. Thad er rangt. Upp til hopa er thetta haeft folk, sem serhaefir sig i theim fjolbreyttu storfum sem tharf ad vinna i her (logistics, finance, comms, rekstur flugvela- og thyrluflota med ollum tilheyrandi serfraedistorfum, rekstur sjohers med ollu sem thvi fylgir, upplysingastorfum, verkfraedistorfum, uppbyggingarstorfum, audvitad laeknar, og svo ma lengi telja). Thetta er folk med somu vonir og thrar og adrir, skipuleggur framtid sina likt og adrir, elskar bornin sin likt og adrir. Thetta er folk sem vissulega litur heraga, enda gerir thad ser grein fyrir mikilvaegi hans, en thad a moti framlengir ekki samninga sina se thad serstaklega osatt. Herir og hermenn eru bjorgunarsveitir, varnarafl eda arasarlid eftir thvi hvernig their stjornmalamenn sem folk i samfelaginu kys, alla vega i lydraedislegu thjodfelagi, akvedur ad nota herinn. A endanum liggur thvi abyrgdin a hvernig her er notadur i samfelaginu sjalfu, hja folkinu. Hermenn lita a sig fagmenn, likt og adrir, their vinna oft vid afar erfidar adstaedur augljoslega og liggja mikid a sig personlulega. I theirra augum er fallinn hermadur a bak vid hvern thann stjornmalamann sem talar, hversu mikla vitleysu sem hann kann ad segja, i lydraedisriki. Eg held ad vid sem buum a okkar kalda klaka eigum ad fagna og virda thad oryggi sem vid buum vid, sem er i raun einstakt a thessari jardarkringlu, en fara mjog varlega i svona alhaefingar, eins og mjog titt er um a klakanum.

[Flosi Kristjánsson, 17.2.2007 kl. 12:13]

Manndrápshlutinn af hermennsku, sá sem þú vísar einkum til í skrifum þínum, er náttúrlega hluti af steinaldarmenningunni.  Mér sýnist að sá sem skilar inn fyrstu athugasemdinni líti svo á að þú fordæmir kategórískt það skipulag og starfsemi sem fram fer líkt og í herjum. Að sjálfsögðu er það ekki svo: Stífþjálfaðir starfsmenn slökkviliðs, slysavarnadeilda og flugbjörgunarsveita falla ekki undir þína umfjöllun, enda væri það fásinna að amast við starfsemi þeirra. En dýrkun ofbeldis í nafni aðskiljanlegra hugsjóna, hvort sem það að lýðræði eða Islam, er fáum að skapi, hygg ég

[Pétur Guðmundur Ingimarsson (IP-tala skráð) 17.2.2007 kl. 13:48]

Hver eru ,,markmið ríkisins?'' Það hlýtur að vera grundvallarspurningin þegar menn lýsa viðbjóð sínum við tilteknum hernaði. Annars finnst mér frekar ógeðfeldara þegar menn mótmæla sjálfsvarnarrétti fólks, en þegar menn sýna myndir af ,,morðtólum.''

Þau grundvallarréttindi að vera í fullum rétti við að vega þá sem ráðast á mann eru ekki umsemjanleg. Og ef menn ætla að verja sig þurfa menn ekki síður stórvirk ,,morðtól'' en andstæðingurinn.

[Hjalti Már Björnsson, 17.2.2007 kl. 18:01]

Hjá öllum þeim sem hafa gaman af að rífast um stjórnmál gleymist oft að í raun eru allir sammála um takmarkið, bættur heimur og betra mannlíf.  Eina sem menn greinir á um eru leiðirnar. 

Vissulega þarf stundum að beita valdi.  Ég er t.d. sammála þeirri eflingu á íslensku víkingasveitinni sem ráðist hefur verið í á síðustu árum, enda var hættulega lítill viðbúnaður til að bregðast við slíkum málum.  Það er ekki þar með sagt að rétt sé að ganga lengra í vígbúnaði.

Varðandi hermennsku er fróðlegt að skoða sögu Costa Rica.  Þar tóku menn þá skynsamlegu ákvörðun um miðja síðustu öld að leggja niður herinn, enda fólk búið að átta sig á því að her fylgir hætta á valdaránum og að honum sé beitt gegn fólkinu í þágu spilltra stjórnmálamanna.  Fjármunum sem áður var varið í herinn var dælt í heilbrigðis og menntakerfi.  Í dag er staða Costa Rica lang best af öllum löndum svæðisins.

Nú er búið að verja 367 milljörðum USD í stríðið í Írak.   Er einhver til sem heldur því í alvöru fram að heimurinn sé orðinn betri eftir þá "fjárfestingu"?  Skoða verður af opnum hug hvort ekki hefði verið betra að verja þeim fjármunum í að efla mannréttindi, menntun og mannvirðingu.