Líkaminn og astrallíkaminn

Konungur norðursins nefnist skáldsaga Vals Gunnarssonar, sem tilnefnd er af félaga krumma, Berki Gunnarssyni, til rauðu hrafnsfjaðrarinnar.

Þetta er ævintýrasaga af norðurslóðum og aðalsöguhetjan Ilkka Hamalainen, sem vinnur við ræstingar í farþegaferjum í Helsinki.

Ilkka er ekki beint líkleg söguhetja í erótískum ástarsögum. Þó ekki væri nema nafnið. Enda er þetta ekki erótísk ástarsaga og kynlífssenan alveg laus við erótík - en athyglisverð fyrir því!

Skrokkurinn nam staðar. Það var eins og hann skynjaði tilvist þess sem stóð fyrir framan. Hann hnusaði út í loftið og horfði síðan beint á Ilkka. Það fór ekki á milli mála að sljó augun námu það sem þau sáu.

Ilkka ákvað að notfæra sér hik andstæðingsins og gerði áhlaup. Ef til vill væri hægt að þvinga sér beint inn í hann. En líkaminn greip um astralhendur hans og hélt honum föstum. Andi Ilkka reyndi að rífa sig lausan, en líkaminn var honum yfirsterkari og þvingaði hann niður. Hann hafði sig allan við en fyrst gaf annar fóturinn eftir og svo hinn. Andinn kraup fyrir afli líkamans.

En líkaminn lét sér ekki nægja táknrænan sigur. Hann sneri Ilkka við og þrýsti honum upp að vegg, hélt honum föstum með annarri hendinni og girti niður um sig með hinni.
Það er til vitnis um guðlega gamansemi og ef til vill staðfesting á því að einhvers staðar var enn til sá prakkaraguð sem hló að mannkyninu fyrir að vera eins og hann hafði skapað það, að reðurstærð Ilkka var langt yfir meðallagi. En það að tengja slíkan reður við andlit eins og hans hafði fært eiganda beggja lítið annað en krampa í hendurnar.

Ilkka hafði lengi þurft að sætta sig við það að njóta ásta með sjálfum sér. En það samband var nú að þróast yfir á annað stig og líkaminn tók andann í afturendann. Ilkka brá illilega. Hvernig stóð á því að astrallíkami hans, sem annars gat ekkert snert, fann fyrir líkamanum?