Formáli að formála um það að formálar eru slæmir

Í formála að bókinni Gamlar syndir eftir Flosa Ólafsson er svolítið fyndin tilvísun af Flosa hálfu.  Hann hefur formála að bókinni sinni á því að vitna í formála að gamalli bók sinni þarsem hann segir að "Að bókum á ekki að vera formáli.   Formáli þjónar oftast sama tilgangi og útskýring á lélegum brandara." - Segir hann í formála að nýrri bók sinni.  Hljómar svoítið einsog maður sem hefur haldið framhjá konunni sinni 300 sinnum og segir við hana í 300. skiptið:  "ég vitna bara í það sem ég sagði þegar ég hélt framhjá þér fyrst:  það á enginn maður að halda framhjá maka sínum nokkurn tímann, það er viðbjóðslegt.  En mallaðu nú fyrir mig kaffi og höldum áfram sambandinu okkar - gerum svo eitthvað skemmtilegt yfir helgina".  Þótt mér hugnist frekar sjaldan húmorinn hans Flosa þá finnst mér svona einbeittur brotavilji einsog að vitna í gamlan formála um gamla fyrirlitningu á formálum, í nýjum formála þarsem haldið er áfram að níða niður formála í skrifum sem er formáli að bók, helvíti gott hjá honum.