Hvar heyrist krúnkað í skáldskap?

Ég er sérlegur áhugamaður um krumma í skáldskap. Ætli skáldið frá Fagraskógi hafi ekki kveikt þá ástríðu hjá mér. Og þar sem lestrarfélagið, sem stendur fyrir Hrafnasparki, kennir sig við Krumma fer vel á því að gera skil ferðum krumma í skáldskap.

Mig langar til að nefna tvo staði í nýrri ljóðabók Hannesar Péturssonar skálds, annars vegar í kvæðinu "Á stað sem við þekktum mjög vel frá fornu fari":

Tveir krummar sveimuðu aftur og aftur í hring

um eyðilega klettagjána. Þeir höfðu

lagt niður röddu sjálfra sín, en sungu

sungu nú og sungu

sérlega nefkveðið, eins og í leiðslu.

Og á öðrum stað yrkir Hannes: "Þó svo/ að við sætum einatt/ á hrafnfundnu landi/ hvert sem lífið bar okkur þá og þá." Það er því ljóst að krummi er skáldinu hugstæður. Í viðtali sem ég tók við Hannes og birtist í Morgunblaðinu í desember síðastliðnum spurði ég hann út í hvað það væri við þennan fugl sem hrifi skáldin. Hann svaraði:  

"Þetta er fugl Óðins náttúrlega og svo er hann þessi fugl sem fann landið..."

– Þetta hrafnfundna land.

"Já, já, eins og ég nefni frá séra Matthíasi Jochumssyni; það er úr skammarkvæði séra Matthíasar um Ísland, sem hann sá svo mikið eftir að hafa ort. Svo er krummi spáfugl mikill og manni nálægur á allan hátt, því þetta er einn af fyrstu fuglunum sem maður fór að gefa gætur og var hluti af umhverfi manns alla tíð. Og já, hrafnarnir eru miklir fuglar landsins, þó að fálkinn yrði kennitákn Íslands vegna þess að hann var fluttur út sem veiðifálki. Hann var kominn í skjaldarmerki höfðingjaætta á Íslandi snemma, en hrafninn hefur verið miklu nákomnari þjóðinni – þjóðtrúnni og þjóðlífinu."

Ef menn þekkja fleiri dæmi um krumma í skáldskap, þennan fugl sem er svo nákominn þjóðinni, væri gaman að heyra krúnkað um þau.